“İlâhî aşk sayesinde nefsâniyetten kurtulan, benlik elbisesinden sıyrılan kimse; hırstan, her türlü ayıp ve çirkinlikten tamamıyla temizlenir.” (c.1, 22)

Habîb-i Kibriyâ, bâb-ı recâsın yâ Rasûlallah,
Muhammed Mustafa, hayrul verâsın yâ Rasûlallah!..

Tecellây-ı cemâlinden elest’in bezmi şâd oldu,
Dil-i mecrûh-u uşşâka şifâsın yâ Rasûlallah!,,

İlâhî bir güneşsin, nûruna pervânedir âlem,
Yakan uşşâkı ol muhrık sâdâsın yâ Rasûlallah!..

Nebîler Rûz-i Mahşerde, şefâat bekliyor senden,
Gönül şehrinde her medhe sezâsın yâ Rasûlallah

 
Allahümme salli ve sellim ve bârik ala seyyidinâ ve mevlanâ Muhammedinin nûriz zatiyyi ves sirris sâriyyi sirruhû fî cemiy’ıl âsâri vel esmâi ves sıfâtı ve sellim tesliymâ.”

<Allah’ım! Kendisi nur olan, sırrı bütün görünen varlıklara, isim ve sıfatlara nüfuz etmiş bulunan Efendimiz Muhammed’e salat eyle. O’nu mübarek kıl ve O’na en iyi şekilde selam eyle.>

Fazileti: Bu yüce salavat-ı şerifeyi bir defa okumak, yüz bin salavat-ı şerife okuma fazileti ve gücündedir. Sıkıntı ve stresten kurtulmak için okunması bir iksir olarak kabul edilmiştir.*

” Üzerime getirilen salavat Sırat üzerinde bir nurdur. “

[Hz. Muhammed s.a.v]

“Ey ızdırap! ağart saçımı taç et,
Beni tek Allah’a muhtaç et,
Öyle eğ bük ki belimi tam inanayım,
Gönlüme tek sevgili O’nu koyayım.
Izdırap! inlet ve ruhumu saz eyle,
Her nağmesini kalbimin niyaz eyle…”

 

 

Ne ayazda bildim soğuk nedir
Ne ateşte öğrendim sıcağı
Aslında ne gök mavi
Ne yaprağın yeşili sahi
Ne gerçek bu kadar yalan…
Ne doğru bu kadar eğri
Ne sevap bu kadar günah
Aşk ile olduğu zaman…

Öğrenmek aşk iledir
Büyümek aşk ile…

 

Aşk, dalgalandığın zamanın içindedir ki sonrasında arayışın biter ve durulursun. Durgunluğunun sebebi yorgunluk değil, olgunluktur…

Ve sonrası koca bir deryada sakin ilerleyişler… Ayakları sağlam basan bir sevgi… Onurlu duruşuyla hayran bırakan duygular, doğru ve yerinde haller…
Büyümüş, katmerleşmiş, olgunlaşmış, pişmiş sevgileri yeşertmek için önce aşk ile bakmak lazım, her ne yöne bakılacaksa…

İnsanlardan korkmak, insanı felç eder; onların eline bakıp onlardan bir şeyler beklemek ise, çok defa sükût-u hayal ve ümitsizliğe sebebiyet verir. Kimseden korkmamanın tek çaresi korkulacak merciden korkmak, hiçbir zaman ümitsizliğe düşmemenin yolu da, her zaman için kuvvetli ve vaadini yerine getirmeye muktedir olana itimat etmekle olur.

 
Hafızanın kanunu, aşkın kanunudur.
İnsan ancak sevdiğini öğrenir