ALLAH'IM ASKINI LÜTFET

Düşündüm, düşündüğümü yazdım, yazdığımı paylaşmak istedim güzel yüreklere güvenerek…
Boğulmuşum gecelerin derinliğinde.
Güneşi göremez olmuşum karanlığımı beklerken
. Kime neye bilmeden bu korkunç isyanım,
ruhum terk etmek istemiş bedenimi.
Kaybolmak istemişim sormadan sorgulanmadan sessizce.
Unutmuşum öfkemi, sevgimi, iyi ve kötü olduğumu.
Unutmak istemişim varlığımı, insan olmayı bana layık gören Yaradan’a sığınmayı…

Başkaydım ben ama neydi o bambaşkalık beni sevdiren.
Bir terslik vardı yaşamda meğer yanlış anlamamışım yaşam benmişim.
Sordum,
sordukça anladım.
Nedendi ille de korkmak.
Acı olanı söyleyen ille de dost mu olmalıydı.
Nedendi duygularını haykıran ve hislerin en yoğununu yaşayan âşıklar mı olmalıydı.
Âşık mı olmalıydı ille de insan dinletebilmek için yüreğini.

Aşk mıydı neden insanı üzen,
gizem burada mıydı?
ve Sordum kendime: "Aşk nedir?" diye…
Elbette bu soruyu önce kendime sormalıydım ve önce,kendim
cevaplamalıydım.
Defalarca sordum aşkı kendime ve cevap verdi içimdeki ben:
"Aşk" dedi,
"aşk tarif edilemez,tanımlanamaz,aşk şudur yahut aşk budur
denilemez
Onu yasamak gerek
onu hissetmek gerek,tüm benliğinle onu
duymak, algılamak gerek…"
anladim "Ask" yasanarak tarif edilebirmis...
Kişiye duyulan aşk mı güzel olan,
sığınmaktan öte değil miydi yoksa deli sevgiler.
Çok seviyorum derken yalnız kalmak için bunca çaba.
mutlu olamam derken bir yandan yaşları silmek.
Huzuru buluyorum derken sevgiliye her yalnız kaldığında neden karanlıktan ve sessizlikten medet ummak. Arzum emelin derken, kendinden vazgeçmek miydi aşkı kanıtlamanın yolu. Gördüm,
izledim, dinledim,
hisleri çaldım ya da verdim eline sormadan.
Savunmasız bir çocukmuş âşık olan.
Mızmızlık etmek istemişiz,
kaprisin adı sitem demişiz çoğu zaman.
Muhtaç olmuşuz,
sığınmak istemişiz yüreklere güveni ararken.

Oyunbozanlık yapmak istemişiz ille de bir kusur ararken.
Küçükken istemesini biliyorduk da büyüdüğümüzde çekinir olmuşuz isteklerimizden. Küserek anlatmak istemişiz hep anla beni yar derken.
Çözmeye çalışırken aslında bildiklerimizi, sanmışız ki acılarla yüce olur insan.
Duymuşuzdur hep – belli ki görmüş geçirmiş bu insan -.
Neydi bunu söyleten dillere.
Yaşamış olması, bilge olması için insan ille de acılarla dolu hayatımı olmalıydı.
Hep yıkımlar, felaketler mi olmalıydı büyük insan olmak için.
Başlangıcından bugününe kadar mükemmeldi her şey deseydi ne kadar büyürdü gözünde. Ne yaşıyorsak,
her kim isek seçimlerimiz acıyı görmek,
çektirmek miydi acaba.
Kırık kalpler, zor geçmiş, yaralı yürek,
yorgun ruh,
yüzdeki çizgiler miydi aradığımız,
yakın bulduğumuz erdemli insan.
Benim diyeni ne kadar sevebildik yürekten,
can diyebildik gözlerine dalıp derin derin.
Ne kadar yürekten dinleyebildik hep iyimser olanı, seni ölesiye seviyorum derken.
Öfkesini,
zayıflığını, umutsuzluğunu,
ille de yokluğunu görmek istemedik mi çoğu zaman sevdiklerimizin.
Ne istemişiz aslında yaşamdan.

Sır burada belki de…
insanlar niçin aska yenik dusuyorlardi?
ASKta huzur ve mutluluk bulmalari gerekirken;
niçin aci, elem, dert ve keder çekiyorlardi?

ASIK oldugu için aci çeken kendisini mahveden binlerce insan ASKi anlayamamislarmiydi;
yoksa ASKmi kendini anlatamamisti?

o halde ask nasil sorunsuz olur?
ASKi sonsuza ulastirabilecek en kisa yol sevgidir.
ALLAH'tan gelen, ALLAH için olan ve ALLAH'a ulastiran bir sevgi
peyganber efendimiz (s;a;v) buyurdugu gibi
ALLAH'im bana senin sevgini ,seni sevenin sevgisini, ve seni n sevgine ulastiracak butun seylerin sevgisini ihsan et.

sevgiyi anlamadan ASK'i anlayamayiz.
her ailede bulunmasi gereken ve her ailedeki orumcek aglarindan kurtaran yegane guçtur
sevgi.
oyleyse sonsuz bir ASK'a kapilarimizi açmak için onca sevginin ne demek oldugunu,
kimin adina basladigini, kaynagini nereden aldigini,
ve bizi nereye ulastirmasi gerektigini bilmek zorundayiz.

bilmek için
kapilarinizi ASK a ve sevgiye açmaya hazirmisiniz ?
o zaman buyrun
!!!askideryaya.!!!